兔妈妈(แม่กระต่าย)

เรื่อง : An Old Book ไม่อาจลืมรัก เสียงทุ้มแหบพร่าทำใจดวงน้อยไหวสั่น ใบหน้าคมสันซุกไซ้พรมจูบไปทั่วกรอบหน้า ส่วนมือหนาก็เริ่มคืบคลานสอดเข้าใต้ชายเสื้อตัวหลวมโพรก ลูบไล้ตามเรียวขาเล็กปัดป่ายให้ใกล้จุดอ่อนไหว “...ว่ายังไง อยากได้คำตอบหรือเปล่า” อชิรัญเม้มปากแน่นครุ่นคิดลังเล ก่อนความคิดชั่ววูบจะเข้าครอบงำ ...เมื่อตัดสินใจได้ก็ขยับนั่งคร่อมตักแกร่ง สองแขนเรียวคว้ากอดคอหนา ประทับริมฝีปากลงในอวัยวะเดียวกัน แรกขบเม้นเล็กๆที่กลีบปากทรงกระจับบาง และเมื่อร่างสูงเผยอปากเปิดทางคนบนตักก็รุกเข้าหาทันที เรียวลิ้นเล็กเกี่ยวเย้าลิ้นหนา ส่วนอามันต์ทำเป็นเชื่องยอมเป็นผู้ตามให้ร่างบางเป็นผู้นำในครั้งนี้ ...รสจูบแสนหวานและโหยหาที่อีกฝ่ายสื่อออกมาอามันต์รับรู้มันได้ทั้งหมด และเขาเองก็ยินดีปลอบขวัญให้เจ้าตัวกลับมาเป็นอชิรัญที่ร่าเริงสดใสอีกครั้ง สองคนแลกจูบลึกซึ้ง มือหนาเริ่มออกลายซุกซนบีบเค้นเรียวขาขาว ก่อนย้ายมาลูบสะโพกอวบอย่างมันเขี้ยว อชิรัญร่างกายเพรียวบางก็จริง แต่ก็เต็มไปเนื้อนุ่มเสียทุกส่วน และไม่ว่าจะจับตรงไหนก็เพลินมือไปเสียหมด เมื่อถูกกระตุ้นเร้ามากเข้าก็เริ่มบดเบียดสะโพกอวบเข้ากับกลางกา...

  เรื่อง : An Old Book ไม่อาจลืมรัก “คนเจ้าเล่ห์” “แล้วได้หรือเปล่าล่ะ” ขายาวเดินเข้าหาแล้วโน้มหน้าผากลงแนบชิด ปัดปลายจมูกโด่งสันเข้ากับจมูกโด่งรั้นของคนในอ้อมแขน ก่อนแนบริมฝีปากจุมพิตแผ่วเบาลงบนกลีบปากนุ่ม ขบเม้นเล็กหยอกเย้า และเมื่ออชิรัญเผยอปาก เปิดทางให้ก็เข้ากวาดต้อนภายใน เสียงจูบหลุดออกมาเป็นระยะพร้อมเสียงครางต่ำในลำคอของคนตัวสูงอย่างพึงพอใจ มือหนากระชับท้ายทอยเล็กปรับองศาเอียงหน้าให้แนบชิดกันมากขึ้น ส่วนภายในก็ตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กสลับดูดดึงเร่งเร้าตามแรงอารมณ์ ยิ่งเนิ่นนานที่ได้สัมผัส อุณหภูมิในกายยิ่งเพิ่มสูงขึ้น ฝ่ามือหนาเริ่มออกลายสำรวจลูบไล้ไปตามเนื้อผิวเนียนที่แสนลื่นมือ ส่วนอีกข้างผละจากท้ายทอยลงมากกอดเอวบาง “อื้อ ! ” มือบางตีเข้าไหล่หนาเมื่อรู้สึกได้ถึงอากาศที่น้อยลงทุกที “อ่าส์ ! ” เมื่อปากเป็นอิสระก็รีบร้อนหอบอากาศเข้าปอดจนอกบางกระพือขึ้นสูง ใบหน้าสวยเชิดขึ้น สองแก้มแดงระเรื่อช่างน่าเอ็นดู แต่นั่นก็ไม่ต่างจากการเปิดทางให้อามันต์ประชิดจุดอ่อนไหวแรก ...ใบหน้าคมซุกเข้าลำคอขาว ขบเม้นลงรอยเดิมที่เริ่มจางให้กลับมาช้ำเขียว จบท้ายด้วยการตวัดลิ้นเลียทับรอย ขณะที่...