ฉากคัดตอนที่43 (ท่านหมอมาเฟียฯ)
เรื่อง ท่านหมอมาเฟียคนนี้ คือฮูหยินของข้า
.
“อ้อ
...งั้นต้องรื้อฟื้นรสชาติหน่อยแล้วล่ะ” สิ้นคำก็อุ้มหย่งเล่อขึ้นแขน
แล้วสับฝีเท้ากลับเรือนใหญ่
วางคนท้องกลมลงบนเตียงอย่างระมัดระวังแล้วขยับขึ้นคร่อมประกบริมฝีปาก
ขบเม้นบนความนุ่มหยุ่น เมื่อหย่งเล่อเผยอปากก็ส่งลิ้นหนาเข้าสำรวจภายใน
ตวัดเกี่ยวเย้าลิ้นเล็ก และไล่สำรวจไปทั่วโพรงปาก
ความหอมหวานจากตัวของหย่งเล่อไม่ว่าจะได้ลิ้มรสสักกี่ครั้งก็ยังติดใจและกระหายอยากอยู่เสมอ
จุ๊บ
ผละริมฝีปากออกจนเกิดเสียง แล้วจูบซับหยาดน้ำใสมุมปาก
ก่อนจะไล้ปลายจมูกโด่งไปยังข้างแก้ม สัมผัสความนุ่มและหอมละมุนจางๆ
แต่เมื่อถูกกลิ่นหมู่ตานล่อลวงก็ซุกเข้ากับซอกคอระหง ...ฟอด
กดปลายจมูกแล้วสูดกลิ่นเข้าไปฟอดใหญ่
“ทำได้จริง?...” เสียงสั่นเอ่ยถามออกไป ด้วยตนเกรงว่าจะทำให้เจ้าตัวเล็กเป็นอันตราย
“นี่5เดือนแล้ว
พ้นช่วงครรภ์อ่อนมาแล้ว3เดือน หากไม่เป็นการทรมานคนท้องเกินไปก็สามารถมีได้ปกติ แต่ควรระวังท่าเสี่ยงที่เป็นอันตรายต่อครรภ์
และที่สำคัญอย่าโลดโผนให้มาก”
“อ้อ
...นับเป็นวาสนาแล้วที่ข้ามีภรรยาเป็นหมอ ...เช่นนั้นข้าจะจำให้ขึ้นใจว่าเป็นท่ามาตราฐานเท่านั้น”
เมื่อเห็นสายตาแพรวพราวและคำพูดย้อนคืนก็ถึงได้รู้ว่าหย่งเล่อปากมากเกินไป!
“...เช่นนั้นรบกวนภรรยาแล้ว
และข้าจะปฏิบัติตามคำแนะนำอย่างเคร่งครัด”
กดจูบลงแก้มที่แดงก่ำแล้วย้ายกลับมาซุกซอกคอขาว
สูดกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ที่มีเพียงคนเดียว แล้วพรมจูบบนเนื้ออ่อนทั่วคอ “อึก”
เพียงอีกคนตวัดลิ้นชิมเนื้อ หย่งเล่อก็พลันสะดุ้งโหยง ก่อนฟันคมจะงับเนื้ออ่อนลงเขี้ยวอย่างยั้งแรง
ดูดดึง ขบเม้นสร้างรอยแดงไว้ประปราย
ขณะที่ริมฝีปากร้ายกำลังทำหน้าที่
มือหนาก็เริ่มปลดชุดผ้าบางสีขาวออกจากกาย ซึ่งกับชุดนอนเช่นนี้
กระตุกปมเพียงไม่กี่ครั้ง มือก็ได้สัมผัสเนื้ออุ่นของคนใต้ร่าง
หลี่หลงผละใบหน้าออกจากซอกคอหอม
ไล้ปลายจมูดกดจูบลงมาตามไหปลาร้าและเนินอก จนกระทั่งเลื่อนมาบรรจบลงที่ยอดอกสีอ่อน
ลมหายใจอุ่นเป่ารดทำหย่งเล่อเกร็งตัวในฉับพลัน
ส่วนเจ้าของลมหายใจนั้นสั่นจนรู้สึกได้
“อ๊ะ”
และเพียงลิ้นชื้นปัดผ่าน ปากก็หลุดอุทานออกมา
ก่อนสติที่พยายามประคองไว้จะกระเจิงหนีเมื่ออีกคนสะกิดลิ้นรัวใส่ จนต้องขบกรามกลั้นเพื่อไม่ให้เสียงน่าอายหลุดออกมา
“อึก อ๊ะ
...หลี่หลง” แต่ยิ่งตนกลั้นอีกคนก็ยิ่งกลั่นแกล้ง
และในช่วงตั้งครรภ์เช่นนี้จุดอ่อนไหวยิ่งเต็มตัวไปหมด
ริมฝีปากกระจับบางอ้างับยอดอกไปเต็มคำ
ทั้งดูดทั้งดึงจนหลุดเสียงออกมาให้สองแก้มยิ่งแดงก่ำ
ส่วนเต้าอีกข้างไม่ปล่อยให้ตากลมหนาว มือขยำ ทั้งจับ ทั้งบีบ ...จุ๊บ
เมื่อพอใจก็ผละไปอีกข้าง แล้วยังวนซ้ำกลับมาอย่างเพลินปาก
“พะ-พอแล้ว”
ความร้อนรุ่มค่อยๆตื่นขึ้นจนเม็ดเหงื่อซึมประปรายตามกรอบหน้า
เปลี่ยนอากาศเย็นสบายเป็นความร้อนที่เหมือนจะเผาไหม้กันทั้งเป็น “...เฮือก”
และเมื่ออีกฝ่ายผละปากออก หย่งเล่อก็สูดหายใจลึกจนอกลอย ส่วนหลี่หลงไล้ริมฝีปากร้ายลงมาที่ท้อง
พรมจูบทั่วและเอ่ยคำงึมงำที่หย่งเล่อไม่เข้าใจความหมาย
ก่อนจะยื้อกายขึ้นมากดจูบบดริมฝีปากอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้ไม่ได้มีแค่รสหวาน แต่แฝงด้วยความดุดัน เย้ายวนและลุ่มหลง “?!!!” จนหย่งเล่อรู้สึกได้ถึงส่วนแข็งขืนที่เบียดลงกับขาตน ทำเอาสิ้นความคิดไปชั่วขณะ
สองมือวางลงไหล่กว้าง
แล้วเริ่มรุกจูบกลับไป ทำให้เสียงครางต่ำพอใจหลุดออกมาจากคอ
หลี่หลงรั้งหย่งเล่อลุกขึ้นนั่ง
ทั้งที่ปากของเราสองยังโต้จูบไม่หลุดจังหวะ จุ๊บ
และเมื่อผละริมฝีปากก็กดจูบลงบนเส้นกรามคม แล้วซุกลงกับซอกคอหนา
กดจูบลงไปเบาๆแล้วตวัดลิ้นเลียตั้งแต่คอขึ้นไปถึงติ่งหู จนเสียงขบฟันหลุดออกมาให้ได้ยิน
มือหนารั้งสองขาเรียวสอดผ่านเอวสอบ
ลูบไล้บนความเรียบรื่นตั้งแต่ขาไปจนถึงต้นขาด้วยใจระส่ำสั่น
แล้วขยำสะโพกกลมด้วยความมันเขี้ยว ...พอรู้ตัวอีกที เสื้อผ้าท่อนบนของหลี่หลงก็ไปกองอยู่บนข้อพบแขน
ริมฝีปากเล็กไล้ลงมาบนอกแกร่งทำใจสั่น
ตอนนี้สิ่งที่เคยทำให้ภรรยากำลังย้อนคืนกลับเข้าตัว
เพียงปลายลิ้นเล็กสะกิดยอกอก
ก็พลันเกร็งท้องจนขึ้นก้อนกล้าม ก่อนจะลืมสิ้นวิธีหายใจเมื่อหย่งเล่อไล้ริมฝีปากลงมาที่หน้าท้องแกร่ง
พอตนผงกหัวขึ้นมองก็สบเห็นแม่แมวท้องกลมที่กลายเป็นแม่เสือที่แสนยั่วยวนแทน ...กัดปลายเชือกผูกกางเกงแล้วดึงจนหลุดออกจากปม
ที่ผ่านมาไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นเช่นนี้มาก่อน
ทำเอาลำคอแห้งผากแม้กลืนน้ำลายก็ไม่ทำให้ชุ่มชื้นขึ้น
“เล่อเล่อ...”
ยื่นมือไปวางประกบแก้มขาว ตอนนี้หากไม่ติดว่าหย่งเล่อท้องอยู่
ตนคงกดให้จมเตียงไปแล้ว “...อึก!??!”
ปากเล็กกดจูบลงปลายส่วนแข็งขืนผ่านผ้า
แล้วตวัดลิ้นเลียจนหลี่หลงสิ้นความคิดขบกรามแน่น “อือ~” ก่อนจะหลุดเสียงครางต่ำเมื่อมือบางสอดเข้าไปใต้ผ้า คว้าแท่งหยกแล้วจับชักรูด
ดึงขอบกางเกงลงแล้วกลั้นใจรวบรวมความกล้า
ก่อนจะอ้าปากครอบงำส่วนปลาย ดูดดึงพลางจินตนาการว่ามันเหมือนกับไอศกรีมที่เพื่อนร่วนรุ่นสมัยมหาลัยพูดผ่านหู
...และแม้หย่งเล่อจะไม่กินไอศกรีมแท่งแบบนี้ แต่ก็คงจินตนาการถึงได้ไม่ยาก
แต่เพราะขนาดที่ใหญ่เกินไปทำให้ต้องใช้มือช่วย
ส่วนผลตอบรับก็มาจากเสียงครางต่ำที่แสดงว่าพึงพอใจ
“อือ~
...ใกล้แล้วเล่อเล่อ”
สองมือหนาสอดเข้ากับเรือนผมนุ่มควบคุมความเร็วให้เพิ่มขึ้นจนหย่งเล่อรู้สึกเจ็บปาก
“...อึก อดทนอีกนิด”
หน้าท้องเริ่มหดเกร็งจนเห็นแปดก้อนกล้ามอย่างชัดเจน
“อึก อ่าส์~”
ก่อนจะเผลอปลดปล่อยใส่ปากอย่างไม่ตั้งใจ
“อึก... แค่ก
แค่กๆ” เมื่อผละปากออกได้ก็สำลักไอจนหน้าแดงก่ำ หลี่หลงที่เห็นเช่นนั้นยันกายลุกขึ้นมาจูบแก้มปลอบทันที
“ขอโทษๆ
ค่อยๆหายใจนะ”
รสชาติที่ไม่คิดว่าจะได้ลองกระจายไปทั้งปากจนต้องเบ้หน้า
แต่เขาว่ากันว่า มันไม่ใช่ของที่ควรกลืนไม่ใช่หรือ?!!!
หลี่หลงประกบริมฝีปากกวาดต้อนรสชาติที่ค้างอยู่กลับคืนสู่ตัวเอง
แต่เมื่อผละใบหน้าออกหย่งเล่อก็สบเข้ากับสายตาที่ทำให้หน้าร้อน
“...ไม่น่าเชื่อว่าแมวตัวนี้กลายร่างได้ด้วย”
“ห้ามพูด!”
รั้งภรรยากลับลงไปนอน
มือสอดลงหว่างขา เมื่อปลายนิ้วแตะถูกจุดอ่อนไหวก็กดนิ้วสอดเข้าไป
ก่อนขยับเข้าออกเพื่อสร้างความคุ้นเคย ...จากหนึ่งนิ้วเป็นสอง และสาม จนหย่งเล่อต้องเบ้หน้า
แล้วจัดท่าให้ภรรยานอนตะแครงข้าง ก่อนจะขยับขึ้นคร่อมขาเรียวหนึ่งข้าง
ส่วนอีกข้างวางพาดแขนตน
มือหนาคว้าแท่งหยก
ขยับชักรูด2-3ครั้งแล้วจ่อเข้ากับจุดอ่อนไหว
ก่อนจะกดปลายแล้วดันกายเข้าใส่อย่างใจเย็น
“...เจ็บไหม”
อีกคนส่ายหน้าแทนคำตอบ แต่มือนั้นจิกหมอนจนขึ้นข้อขาว
และเมื่อแท่งหยกถูกกลืนเข้าไปสุดลำ
หลี่หลงก็ต้องขบกรามอีกครั้งเมื่อภายในกระตุกตอดรัดจนอยากปลดปล่อยเดี๋ยวนี้
“เจ้าก้อน
เห็นพ่อหรือเปล่า” เพี๊ยะ! ฝ่ามือฟาดลงแขนก่อนรอยแดงจะปรากฏขึ้นมาในฉับพลัน
“อย่ามาทะลึ่งนะ!”
“ขออภัยขอรับ”
ถอยกายออกจนเกือบหลุดแล้วดันกลับจนมิดด้ามอยู่หลายครั้ง
และเมื่อรู้สึกได้ว่าหย่งเล่อผ่อนคลายลง จึงเพิ่มแรงสม่ำเสมอขึ้น
“อึก อ๊ะ อ๊ะ”
เสียงครางหวานหลุดออกจากปากเมื่ออดกลั้นไม่ไหว ก่อนจะรีบตะครุบปากตัวเองไว้ไม่ให้ส่งเสียน่าอายอีก
แต่เมื่อปิดปากเสียงเนื้อกระเทบเนื้อก็ยิ่งชัดเจน
พานให้หย่งเล่อยิ่งอยากแทรกแผ่นดินหนีมากขึ้น!
“ใจร้ายจริง
แม้แต่จะเสียงก็ไม่ให้สามีรู้เชียวหรือว่าพอใจหรือไม่”
ตวัดสายตาดุมามองหน้า
แต่หย่งเล่อตอนนี้ได้น่ากลัวอีกแล้ว “...ข้าจำได้ว่ามันอยู่แถวๆนี้นะ”
“อ๊ะ?!” ส่วนปลายกดเข้าจุดอ่อนไหวจนหย่งเล่อหลุดครางลั่น และเมื่อหลี่หลงเห็นเช่นนั้นก็กดย้ำลงไปอย่างไม่ปราณี
และต่อให้ใช้สิบมือก็ปิดปากหย่งเล่อไม่ได้อีกแล้ว
“อึก
...ข้างในมัน”
“บะ-เบา เบาลงหน่อย”
หลี่หลงเชิดหน้าอวดเส้นกรามคมชัด
พลางครางเสียงต่ำในลำคออย่างสุขสมแล้วเหลือบมองคนใต้ร่าง
หย่งเล่อตอนนี้ต่างจากวันแรกที่ได้พบ
เพราะไม่ว่าจะจับตรงไหนก็เต็มไม้เต็มมือไปหมด
วันนั้นความมืดในเรือนทำให้ตนไม่เห็นอะไร
แต่วันนี้แสงตะเกียงยังติดอยู่ทำให้เห็นทุกอย่างชัดเจนทั่วเรือนร่างและสีหน้าของคนใต้ร่าง
หย่งเล่ออับอายจากการถูกจ้อง
จึงดึงหมอนหมายเอามาปิดหน้า
แต่หลี่หลงกลับคว้าเอาไว้แล้วโยนมันออกไปจนหล่นอยู่ข้างเตียง
“เจ้างดงามมากเล่อเล่อ
ต่อให้ท้องโตกว่านี้ก็ไม่มีทางน่าเกลียดในสายตาข้า”
กายสั่นคลอนเสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครวญครางประสานดังสะท้อนในห้องนอน
หลี่หลงล้มตัวลงนอนซ้อนหลังโดยที่ส่วนนั้นยังไม่ดึงออก
หนึ่งมือยึดเอวไว้
แล้วสวนกายเข้าใส่ด้วยความหนักหน่วง จนหย่งเล่อแทบฉีกผ้าห่มให้ขาดคามือ
“อึก อ๊ะ”
สบเห็นปลายทางอยู่ไม่ไกลก็เริ่มจะอดกลั้นไม่ไหว เกร็งตัวจนภายในรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ
พานกระทบหลี่หลงจนต้องขบกรามแน่น แล้วเร่งกระแทกเอวสอบเข้าใส่ตามภรรยาไปทันที
“อึก อ่าส์/อืม~” ก่อนสองคนจะปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน
ท้องน้อยรู้สึกอุ่นวาบทำใจกระตุกวูบไปหนึ่งจังหวะ
ส่วนหลี่หลงหอบหายใจแรงอยู่ข้างหู ก่อนจะถอยเอวสอบออกช้าๆ ทำหยาดน้ำรักขาวขุ่นทะลักไหลตามออกมา
หย่งเล่อนอนตาปรือใกล้หลับเพราะความเหนื่อยล้า
แต่ต้นขากลับรู้สึกได้ถึงส่วนแข็งขืนที่ปัดป่ายไม่มา
“ท่านหลี่
ท่านไม่ใช่คนรึ” หย่งเล่อหันไปตำหนิคนที่พรมจูบแผ่นหลังตน
ทั้งที่ตัวเองปลดปล่อยไปแล้วถึงสองครั้งก็ยังไม่รู้สึกว่าควรพอ!
“ภรรยา เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าเราได้เจ้าก้อนมายังไง”
กดจูบหลังหูแล้วย้ายมาจูบบนไหล่มน คืนนั้นกี่รอบตนก็จำไม่ได้เสียด้วย
แต่ก็คงจะเกินพอจนเจ้าก้อนติดท้องในทันที
“แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน”
“ข้ารู้
ไม่ทำโลดโผน”
“ข้าไม่ได้หมายความแบบนั้น!”
“น่านะ...
อย่าดุนักเลย”
รั้งแขนหย่งเล่อให้ขยับขึ้นมาคร่องทับเอวสอบ
มือหนึ่งข้างชักรูดแท่งหยกส่วนอีกข้างรั้งเอวภรรยาไว้ไม่ให้ถอยหนี แล้วจ่อส่วนแข็งขืนเข้ากับจีบอ่อนไหว
สองมือคว้าเอวและจับกดลงไปอีกครั้ง “...เจ้าน่าจะจำบทเรียนที่เคยสอนไว้ได้นะเล่อเล่อ
เช่นนั้นครั้งนี้สามีตามใจเจ้า”
...ตามใจข้า? แต่คนที่ได้กำไรสูงสุดมันคือเขาไม่ใช่หรือยังไง!
.
..
ยังมีต่อในตอนหลัก กลับไปที่เด็กดี
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น