ฉากคัทตอนที่66 (ท่านหมอมาเฟียฯ)
เรื่องท่านหมอมาเฟียคนนี้ คือฮูหยินของข้า
“ข้ารู้แล้วขอรับ”
ผละกายลุกจากอ่างหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวม ผูกปมไว้หลวมๆแล้วเดินออกไป
หมับ
แต่เพียงก้าวขาพ้นประตูได้ก็ถูกรวบกอดจากด้านหลัง
ก่อนหมายักษ์จะซุกเข้ากับซอกคอหอม กดจูบซ้ำๆบนเนื้อเย็นของหย่งเล่อ แล้วย้ายมาขบเม้นใบหูหยอกเย้า
“ลูกหลับแล้ว”
เสียงทุ้มที่แสนแหบพร่าเอ่ยกระซิบ ส่วนมือหนาไล้ลูบเอวบางพลางบีบเค้นอย่างมันมือ
พยายามปลุกเร้าคนในอ้อมแขนให้ทันตน
แล้วพลิกอีกคนหันกลับมาเผชิญหน้า ก่อนดันหลังภรรยาชิดกับประตูห้องอาบน้ำและไม่รอช้าพุ่งเข้าประกบจูบขบริมฝีปากนุ่มแล้วส่งลิ้นหนาเข้าเกี่ยวเย้าลิ้นเล็ก
“อึก เดี๋ยว
นี่ท่าน อ๊ะ ใจร้อนไปไหนกั- อึก”
หย่งเล่อพยายามปรามอีกคนที่ป้อนจูบดุดันราวกับจะสูบวิญญาณกันออกจากร่าง
...จุ๊บ และเกือบขาดใจ ร่างสูงก็ผละริมฝีปากออกแล้วย้ายมาซุกลงกับซอกคอขาว “อ๊ะ?!” ขบกัดเนื้ออ่อนจนหย่งเล่อร้องเสียงหลง ...เพี๊ยะ! “มันเจ็บ!” ฟาดไหล่ปรามทั้งยังขึ้นเสียงตำหนิใส่
“ขอโทษ”
หลี่หลงไม่ได้ตั้งใจ แค่อารมณ์พาไปจึงเผลอทำรุนแรง ฟุบ ทิ้งหัวลงซบไหล่เล็กแล้วกดจูบบนรอยช้ำ
“เกินกว่าเหตุไปมาก”
“ไม่เกินไปมาก พี่อดกลั้นมาตั้งแต่เจ้าตั้งครรภ์8เดือนนะ”
เพราะหย่งเล่อเหนื่อยง่ายและยังอยู่ในช่วงที่เปราะบาง ตนจึงไม่อยากรบกวนเวลานอนหรือเวลาพักผ่อนของอีกฝ่าย
“ก็แค่3เดือนเศษเองไม่ใช่หรือ”
“ตั้ง3เดือนกับอีก2สัปดาห์ต่างหาก!”
“แค่นี้ทำมาบ่น
แล้วตอนที่ไม่มีข้าท่านอยู่ยังไง หรือที่ผ่านมาโกหก”
“ไม่ใช่นะ!
อย่ามาใส่ร้ายกัน” ดีดตัวขึ้นมามองหน้าก็สบเข้ากับสีหน้ากลั้นขำของภรรยา
“...เจ้าแกล้งพี่รึ เดี๋ยวนี้ตงหย่งเล่อรู้จักวิธีกลั่นแกล้งคนอื่นแล้วสินะ”
“ข้าเปล่า”
“ยังจะปฏิเสธอีก”
อาการหน้างอหูลู่หางตกเกิดขึ้นกับหลี่หลงอีกครั้ง
ก่อนแขนเรียวจะสอดกอดคอแล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นประกบริมฝีปากจูบ
ทั้งที่รู้ว่าหลี่หลงเจ้ามารยาแค่ไหนแต่หย่งเล่อก็เลือกจะมองข้ามแล้วตกลงไปในบ่วงที่อีกฝ่ายวางอย่างตั้งใจ
...เพียงแค่มองว่าเขาช่างน่าเอ็นดู
ขบเม้นเล็กๆภายนอก
แม้หลี่หลงจะเปิดปากแต่ก็อ้อยอิ่งไม่รุกเข้าหา จนอีกฝ่ายสิ้นความอดทนโต้จูบกลับมาก่อนส่งลิ้นหนาเข้าไปกอดเกี่ยวลิ้นเล็ก
จุ๊บ ดูดดึงจนหลุดเสียงให้ได้ยิน
แขนที่โอบคอรั้งคนตัวสูงลงมาแนบชิด
ส่วนหลี่หลงกระชับเอวบางดึงกายเข้าหาให้เราแนบแน่น
จุ๊บ “ข้าคิดว่าพ่อมังกรติดลูกมากเสียอีก”
“ไม่ใช่แค่ติดลูก
แต่พี่ติดภรรยาด้วย” พรึบ กระตุกปมเสื้อคลุมพร้อมรั้งออกจากไหล่เล็กแล้วอุ้มอีกฝ่ายขึ้นทำขาเรียวตวัดเกี่ยวเอวสอบอย่างรู้งาน
ก่อนถูกพาออกจากมุมแต่งตัวไปยังเตียงนอน
เมื่อแผ่นหลังสัมผัสเบาะหลี่หลงก็ขยับขึ้นมาคร่อมทับ
ซุกหน้าเข้ากับซอกคอระหงพรมจูบไล้ลงมาบนอกบาง “...เลี้ยงลูกแล้ว
ก็เลี้ยงสามีด้วยนะภรรยา”
“อ๊ะ”
สิ้นคำก็อ้าปากงับเม็ดทับทิมสีอ่อน แล้วเริ่มดูดดึงไม่ต่างจากเสี่ยวหลง
แต่หย่งเล่อรู้ดีว่าความรู้สึกนั้นช่างแตกต่าง
เพราะเจ้าลูกหมาเสี่ยวหลงเพียงดูดกลืนเพื่อให้อิ่มท้อง
แต่พ่อหมายักษ์กลับตวัดลิ้นสะกิดเย้าจนเจ้าของเต้ากายกระตุก
ส่วนหลี่หลงได้ค้นพบความลับแล้วว่าทำไมเสี่ยวหลงชอบนมแม่นัก
เวลาเข้าเต้าทีไรก็พลันตาใส เพราะน้ำนมของหย่งเล่อนั้นหวานหอมไม่เบา ...ทั้งยังดีต่อลูกมังกรและพ่อมังกรด้วย
“พะ-พอแล้ว” แรงน้อยนิดพยายามผลักหัวหลี่หลงออก
แต่อีกฝ่ายก็ยื้อดึงเอาไว้ “ท่าน จะแย่งเสี่ยวหลงไม่ได้นะท่านพี่ อ๊ะ”
คำพูดของหย่งเล่อไม่ลอยเข้าหูเมื่ออีกฝ่ายยังคงดูดดึงไม่ปล่อย
จนเต้าเล็กแทบเหลวคาปาก ส่วนอีกข้างถูกนิ้วบดขยี้จนน้ำนมไหลอาบตามร่องนิ้ว
จุ๊บ
ผละริมฝีปากออกแล้วตวัดลิ้นเลียคราบขาวทำความสะอาดให้เรียบร้อย
และเมื่อสบเห็นมือหนาเปรอะเปื้อนก็ไล้เลียเช็ดไม่ให้เสียของสักหยาดหยด “...อร่อย”
คำพูด แววตา
สีหน้า และท่าทางของหลี่หลงทำให้หย่งเล่อหน้าแดงก่ำ รู้สึกอับอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี
โน้มลงประกบริมฝีปากป้อนจูบอีกครั้ง
ก่อนจะรั้งอีกคนขึ้นมานั่งคร่อมทับเอวสอบ สองมือหนาประคองสะโพกกลมพลางบีบเค้นด้วยความมันเขี้ยว
“อึก อือ~” และเมื่อหย่งเล่อบดสะโพกลงตักหลี่หลงก็เริ่มหลุดครางต่ำออกมา
มือหนาสอดเข้าท้ายทอยเล็ก
บีบเค้นและนวดคลึงเบาๆ พอผละปากออกก็เอียงหน้าเปิดคอแกร่งให้
หย่งเล่อซุกไซ้ขบเม้นทิ้งรอยเอาไว้2-3จุด
ก่อนจะตวัดลิ้นเลียตั้งแต่ต้นคอจรดติ่งหูแล้วไล้พรมจูบลงมาบนอกแกร่ง
ดูดดึงยอดอกสีเข้มเบาๆและไล้ริมฝีปากผ่านหน้าท้องแกร่งที่เต็มไปด้วยก้อนกล้าม
ดวงตาคมมองลุ้นด้วยใจเต้นระส่ำ
พลางเอนหลังเท้าแขนกับพื้นเตียงมองการกระทำของภรรยา “อึก”
และเมื่อเห็นอีกฝ่ายใช้ปากคาบปมเชือกก็ถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ
เพียงรั้งขอบกางเกงตัวบางออกก็สบเข้าส่วนค้ำโลกที่แข็งขืนอยากออกศึกเต็มที
“อ่าส์!” เพียงปากเล็กครอบงำลงไป หลี่หลงก็หลุดครางต่ำออกมา
ร่างกายรู้สึกชาวาบตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
หน้าท้องขอดเกร็งขึ้นก้อนกล้าม
มือหนาจิกทึ้งผ้าห่มจนขึ้นข้อขาว ส่วนสันกรามขบบดจนหลุดเสียงก่อนหอบหายใจเร็วเมื่อภรรยาขยับถี่
“...อึก ใกล้แล้วเล่อเล่อ อึก อ่าส์!!”
สุดท้ายปลดปล่อยเข้าโพรงปากเล็ก
หลี่หลงขยับกายลุกแล้วรั้งภรรยาลงไปนอนแทนก่อนแทรกกายลงหว่างขา
กดปลายนิ้วผ่านจีบเพื่อเบิกทางและขยับชักนำเพื่อสร้างความคุ้นชิน
มืออีกข้างคว้าแท่งหยกตัวเองแล้วชักรูดไม่กี่ครั้งก็จ่อกับทางเข้า
ก่อนออกแรงดันสะโพกเข้าใส่จนมิด
“อึก เบา เบา”
ไม่ปล่อยให้เสียเวลาเริ่มขยับกายสวนเข้าออก
ก่อนจะเพิ่มความเร็วอย่างคนใจร้อนจนร่างบางสั่นคล่อนไปตามแรงกระทบ “...นี่
ท่านอดอยากมากหรือยังไง ท่านพี่ อึก”
พรึบ เท้าแขนคร่อมร่าง
โน้มกายลงจนสะโพกลอย “...ไม่ใช่อดอยาก แต่กระหายอยากมากต่างหาก”
กระตุกยิ้มมุมปากแล้วเร่งกระทั้นกายเข้าใส่
ความรู้สึกจุกกระจายจนกรีดร้องไม่ออก
ได้แต่อ้าปากพะงาบถูกหมาบ้าฉีกกระชากร่างอย่างหิวโหย พานทำให้หย่งเล่อหวนนึกไปถึงวันแรกที่เราได้พบกันที่อีกฝ่ายดุดันไม่ต่างจากตอนนี้
...เพียงแต่ว่า
พรึบ
เชิงเทียนและตะเกียงในหอนอนดับสนิท ทุกอย่างปกคลุมไปด้วยความมืด แม้กระทั่งใบหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของหลี่หลงตนยังมองไม่เห็น
“อ๊ะ”
ก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่ออีกฝ่ายรั้งตนขึ้นมานั่งคร่อมเอวสอบ พร้อมกับสวนเอวขึ้นใส่
“...ท่านคิดจะทำอะไร”
“รำลึกความหลัง”
“อึก”
“ถึงจะมืดจนมองไม่เห็นหน้าแต่คลำถูกทุกจุด”
ดวงตาสีดำแดงพลันเปลี่ยนเป็นสีเลือดเรืองแสง จากความพร่ามัวที่เห็นเพียงเงา
กลับสะท้อนสีหน้าเย้ายวนของภรรยาชัดเต็มสองตา “...พี่ชอบสีหน้าเจ้าตอนนี้
ความมืดทำให้เจ้ากล้าเปิดเผยมัน”
“...โรค จิต”
“เพราะเป็นภรรยา
พี่ถึงยอมให้เจ้าด่านะเล่อเล่อ แต่ถ้าเป็นคนอื่นพี่คงบั่นคอไปแล้ว”
“...อ๊ะ อึก
เบา”
“แต่ใช่ว่าเป็นภรรยาแล้วจะได้สิทธิพิเศษ”
“ท่านจะบั่นคอข้า?”
“ให้ครางจนเสียงแหบต่างหาก”
พรึบ หย่งเล่อกะระยะแล้ววาดฝ่ามือขึ้น
หมับ แต่หลี่หลงกลับคว้าเอาไว้แล้วสวนกายขึ้นใส่จนหย่งเล่อหลุดร้องเสียงหลง
“...อ๊ะ อึก เบา เบาหน่อย”
“เสียงดังไปแล้ว
ถ้าลูกตื่นขึ้นมาจะทำยังไง” เพียงออกปากปรามหย่งเล่อก็คว้าปิดปากตัวเองทันที ส่วนหลี่หลงที่เห็นเช่นนั้นกลั้นยิ้มในความมืดอย่างพึงพอใจ
“...ว่าง่ายแบบนี้ ต้องให้รางวัลแล้ว”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น