ฉากคัทตอนที่82 (ท่านหมอมาเฟียฯ)

 เรื่องท่านหมอมาเฟียคนนี้ คือฮูหยินของข้า

“สามี ท่านอาบน้ำกับเสี่ยวหลงไปแล้วนะ”

“อาบกับลูก อาบกับภรรยา ...สองอย่างนี้ไม่เหมือนกัน” สิ้นคำซุกเข้ากับซอกคอขาว ขบเม้นดูดดึงเนื้ออ่อน และเมื่อผละปากออกก็ปรากฏรอยช้ำสีแดงขึ้นมาตัดกับผิวขาวนวล

“อึก” เมื่ออีกฝ่ายตวัดลิ้นเลีย หย่งเล่อก็ถึงกับลมหายใจสะดุด ส่วนหลี่หลงซุกไซ้สูดกลิ่นหอม พรมจูบสร้างรอยไปทั่วลำคอขาว

มือหนาหนึ่งข้างควบคุมปลายคางมน ส่วนอีกข้างลูบไล้แผ่นอกบาง ...เต้าเล็กตอนนี้เริ่มยุบลงเมื่อน้ำนมของเสี่ยวหลงน้อยลง “อ๊ะ” และเพียงสะกิดปลายนิ้วปัดผ่านเม็ดทับทิมหย่งเล่อก็หลุดครางอย่างไม่ตั้งใจ

“ห่างมือนานรึ ทำไมอ่อนไหวง่ายแบบนี้” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู เรียกสายตาดุตวัดกลับไปมองหน้า แต่หลี่หลงกลับพุ่งริมฝีปากเข้าไปประกบจูบ

ขบเม้นริมฝีปากนุ่มแล้วส่งลิ้นเข้ากวาดต้อนความหวานภายใน ก่อนความหวานละมุนจะเริ่มเร้าร้อนขึ้น จนอกบางกระพือหอบขึ้นเพื่อตามจังหวะของคนตัวสูงให้ทัน

หลี่หลงเริ่มปลดชุดนอนบนกายแล้วสะบัดทิ้งออกไป จุ๊บ เมื่อผละริมฝีปากได้ก็ยันกายลุกขึ้นถอดกางเกงชั้นในตัวบาง แล้วก้าวลงไปในอ่างทำน้ำปริมพอดีเอ่อล้นออกมา

“ข้าว่าอ่างนี้เล็กเกินไป” เสียงหวานเอ่ยขึ้น มือดันอกกว้างจนแผ่นหลังของหลี่หลงชนเข้ากับขอบอ่าง ดวงตาคมมองภรรยาที่กำลังกลายร่างทีละนิดอย่างพึงพอใจ แล้วไล้สายตาไปมองมือบางที่ไล้ลงต่ำก่อนจะจมลงใต้น้ำ

“เช่นนั้นพรุ่งนี้พี่ให้คนเปลี่ยนใหม่ ...เจ้าอยากได้ขนาดแค่ไหน หรือจะสั่งทำใหม่ก็ได้ ...อึก” ถึงกับปากสะอึกเมื่อมือนุ่มคว้าเข้าที่แท่งหยกแข็งขืน ก่อนจะเริ่มขยับชักรูดทำพ่อมังกรขบกรามแน่นจนขึ้นสัน

“ก็ต้องใหญ่ขึ้นอยู่แล้ว”

“อือ... พี่แล้วแต่เจ้า”

ตอนนี้คิดว่าน้ำเสียงของตนช่างแหบพร่าพานเปล่งเสียงพูดลำบาก ส่วนหัวใจก็เต้นแรงขึ้นจนแทบหลุดออกจากเบ้า “อึก” ก่อนหลุดสีหน้าเคลิบเคลิ้มคล้อยไปตามการชักจูง พรึบ มือคว้าท้ายทอยเล็กรั้งมาประกบริมฝีปากจูบ แรงดูดดึงขบเม้นทำให้หย่งเล่อรู้สึกเจ็บกลีบปากไปหมด “...เร็วขึ้นอีกนิดภรรยา อึก อือ ...อ่าส์~”

ก่อนจะกระตุกเกร็งและปลดปล่อยออกมาคามือ ...หลี่หลงคว้าเอวบางรั้งอีกคนเข้าหาพลางจัดท่าให้นั่งคร่อมทับเอวสอบ แล้วเริ่มซุกไซ้ซอกคอหอมพรมจูบลงบนแผ่นอกบาง ก่อนจะตวัดลิ้นเสียเม็ดทับทิมสีอ่อนและดูดดึงราวกับมังกรที่หิวโหย

เสียงดูดดึงหลุดออกมา ดังสะท้อนภายในห้องอาบน้ำประสานกับเสียงหอบสั่น ทำใบหน้าขาวพลันร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ แต่ขณะเดียวกันสิ่งที่อีกฝ่ายกระทำก็ได้ปลุกความเสียวซ่านจนไม่สามารถนั่งนิ่งได้

มือคว้าไหล่หนาจิกทึ้งระบายความรู้สึกที่ปะทุอยู่ภายใน ส่วนสะโพกกลมบดร่อนบนตักอย่างไม่รู้ตัว

ส่วนแข็งขืนใต้น้ำเสียดสีเข้าร่องก้อนผลเถาจื่อ เกิดเป็นความรู้สึกเพลิดเพลิดจนหย่งเล่อไม่สามารถหยุดยั้งตัวเองได้ ส่วนหลี่หลงรู้สึกปวดหนึบกลางกายจนอดทนไม่ไหว คว้าเอวบางจับยึดไว้แล้วสอดมือเข้าหว่างขา ก่อนกดปลายนิ้วผ่านร่องจีบแล้วเริ่มเบิกทาง

แต่ขณะที่หนึ่งคนพยายามใจเย็นขบกรามแน่นจนปวดร้าว ภรรยากลับยังไม่หยุดยั่วยวนยังร่อนเอวบดสะโพกกับนิ้วทำลายความอดทนจนขาดสะบั้น จึงจ่อแท่งหยกประจำตำแหน่งแทน

สองมือจับเอวบางบังคับกดกายลง ให้ร่องจีบค่อยๆกลืนส่วนปลายและลำจนมิดด้าม “...ขยับเร็ว”

โย้สะโพกขึ้นจนเกือบหลุดและกดกายลงช้าๆ แต่เมื่อคุ้นชินแล้วหย่งเล่อกลับไม่เร่งจังหวะขึ้น “...ภรรยา เร็วขึ้นอีกหน่อย”

“...อือ~”

“เล่อเล่อ” หลี่หลงเริ่มโอดครวญเมื่อภรรยากำลังล่อเล่นกับความทรมานของตนอยู่ พรึบ จึงดันอีกคนไปอีกฝั่งของอ่างแล้วเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมก่อนเริ่มสวนเอวใส่

กระแทกกระทั้นเข้าหาด้วยความดุดันทำน้ำสาดกระเซ็น “อึก อ๊ะ ...เบา เบาลงหน่อย” จนหย่งเล่ออ้าปากครางเสียงหวานไม่เป็นศัพท์ ความเสียวซ่านในกายปะทุออกมาจนไม่สามารถควบคุมปากตัวเองได้

ความเร้าร้อนที่สองคนต่างแผดเผาใส่กันได้เปลี่ยนน้ำอุ่นให้เป็นร้อนจัดจนเม็ดเหงื่อซึมออกมาตามกรอบหน้า เปลี่ยนผิวขาวให้แดงก่ำขึ้นราวกับกุ้งต้ม และยิ่งหลี่หลงใกล้ถึงปลายทางเอวสอบยิ่งกระทั้นเข้าใส่อย่างดุดัน

“อึก อ่า!” ด้านหย่งเล่อที่อดกลั้นไม่ไหวปลดปล่อยนำหน้าไปก่อน แต่ก็ไม่สามารถทิ้งตัวอ่อนได้เมื่อหลี่หลงยังสวนกายเข้าหาไม่หยุด

ช่วงที่อีกฝ่ายใกล้ปลดปล่อยราวกับเป็นช่วงใกล้ขาดใจของหย่งเล่อ ที่ไม่รู้ว่าจะจบลงเมื่อไหร่

“ใกล้แล้วคนดี”

“ข้าง นอ-”

“อึก อ่าส์~” ร่างสูงกระตุกเกร็งแล้วปลดปล่อยออกมา เพี๊ยะ! แต่ทันทีที่หย่งเล่อรู้สึกร้อนในท้องน้อยก็ฟาดอกแกร่งทันที

“ข้างนอก!”

“ก็มันลืมนี่ งั้นเป็นรอบหน้านะ”

“ไม่มีรอบหน้าแล้ว”

“ไม่เอาน่า ให้สามีแก้ตัวใหม่นะ” หลี่หลงไม่สนคำค้านอุ้มหย่งเล่อขึ้นแล้วพาออกจากห้องน้ำไปยังเตียงนอน “...อย่าพูด เดี๋ยวเสี่ยวหลงตื่น”

“ข้าจะฆ่าท่านแน่”

“งั้นขอตายในอกเจ้านะภรรยา”

มุมปากกระตุกยิ้มท้าทายทำหย่งเล่อขบกรามกัดฟันแน่น ในใจปะทุความโกรธง้างมือขึ้น หมับ แต่หลี่หลงกลับคว้ารวบสองมือแล้วกดไว้เหนือหัว ส่วนเอวสอบถอยออกจนเกือบหลุดแล้วสวนเข้าใจจนมิดด้าม ...ทำใจเย็นอยู่ครู่ใหญ่ก็เพิ่มความเร็วเป็นสม่ำเสมอ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสะท้อนภายในหอนอน หย่งเล่อเหลือบสายตามองไปที่เปลเด็กอ่อนบ่อยครั้ง ส่วนปากเม้นแน่นกลั้นเสียงไว้ แต่ขณะที่ตนพยายามไม่รบกวนบุตรอีกคนกลับไม่สนใจสิ่งใด เร่งกายกระทั้นเข้าใส่หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ

“เบา เบาหน่อย อ๊ะ เดี๋ยว อึก เดี๋ยวเสี่ยวหลงตื่น”

“เสี่ยวหลงไม่ตื่นหรอก” หลี่หลงไม่สนคำเตือนของภรรยาเร่งกายกระแทกกระทั้นเข้าใส่จนหย่งเล่อหลุดครวญครางออกมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้

มือบางยันหน้าท้องแกร่งเอาไว้ แต่ก็ไม่สามารถลดความรู้สึกจุกได้ “อึก เบา อ๊ะ อ๊ะ”

เสียงเนื้อกระทบเนื้อขับประสานกับเสียงครางหวานที่แหบพร่าลงเรื่อยๆ มือบางจิกทึ้งผ้าปูที่นอนจนขึ้นข้อขาว ปลายเท้าเกร็งงอใกล้ชาขึ้นทุกที “...อึก อ่าส์!”

เมื่อหย่งเล่อปลดปล่อยออกมาก็หอบหายใจแรงราวกับคนเกือบขาดใจ ส่วนหลี่หลงที่เห็นเช่นนั้นผ่อนแรงลงให้ภรรยาได้พัก แต่เมื่อเจ้าตัวปรับลมหายใจได้ก็ดึงขึ้นมานั่งคร่อมเอวสอบ

“ขยับหน่อย”

มือหนาประคองสะโพกควบคุมไว้ ก่อนเปลี่ยนเป็นจับและบีบเคล้นเมื่อภรรยาออกแรงด้วยตัวเอง

ร่างสูงเอนหลังลงอิงหมอนมองภรรยาทั้งขยับโยกอยู่บนตัวด้วยความพึงพอใจ ใบหน้าสวยเชิดขึ้นอวดคอระหง เส้นผมยาวสะพัดขึ้นลงตามจังหวะควบ ก่อนจะไล่สายตาลงต่ำมาบรรจบที่สวนเชื่อมด้วยแววตาหยาบโลน พรึบ ปึก... แล้วกระแทกเอวสวนขึ้นใส่ในจังหวะที่อีกคนทิ้งกายลง

“จุก...”

“ขยับเร็ว”

“อึก หยุดก่อน ...มันจุก” คำห้ามของหย่งเล่อไม่เป็นผลเมื่อหลี่หลงยังกระทั้นกายสวนขึ้นมา มือบางพยายามยันหน้าท้องไว้ แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่ออีกคนยึดเอวตนไว้แน่น

“อีกนิด อือ ...ใกล้แล้วภรรยา”

.

..

*มีเนื้อหาต่อ